ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

«Ὀμολογεῖται ἄρα ἡμῖν καὶ ταύτῃ τοὺς ζῶντας ἐκ τῶν τεθνεώτων γεγονέναι οὐδὲν ἧττον ἢ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν ζώντων…» Στίχος 72a.«Φαίδων» του Πλάτωνα. *

Μετάφραση: «Συμφωνούμε άρα μ’ αυτόν τον συλλογισμό, ότι οι ζωντανοί προέρχονται από τους νεκρούς, ακριβώς όπως οι νεκροί από τους ζωντανούς…» 

*Στον διάλογο που κάνει ο Σωκράτης με τον Πυθαγόρειο Κέβη σχετικά με την αθανασία της ψυχής.

"Τί είναι ο θάνατος; Για πολλούς η αφετηρία για μια άλλη ζωή.
Μεγάλοι φιλόσοφοι στην αρχαία Ελλάδα, όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και άλλοι, πίστευαν πως το σώμα είναι υλικό και φθείρεται, αντίθετα με την ψυχή που ζει και αναπνέει για πάντα. Το ίδιο κηρύττουν στο σύνολό τους ανατολικές θρησκείες και αιρέσεις.
Πεθαίνει κάποιος όταν δεν υπάρχει πια μέσα στη σκέψη μας και τα όνειρά μας δεν έχουν εκείνον πρωταγωνιστή.
Έτσι ήταν και ο Δημήτρης Σταυρόπουλος για τη μητέρα του την Πέρσα. Ο απόλυτος κυρίαρχος στον κόσμο της φαντασίας της. Από τη στιγμή που έφυγε από την ζωή ήταν μες στο μυαλό της και, πολύ περισσότερο, ζούσε στα δικά της όνειρα που γι' αυτήν ήταν πέρα για πέρα αληθινά, αφού τα ’βλεπε με τα μάτια της ψυχής της.
Η μεγάλη αγάπη και η πίστη πως ο Δημήτρης υπάρχει, θα οδηγήσει την Πέρσα από τα πιο σκοτεινά μονοπάτια του θανάτου, σ' εκείνα τα λαμπερά και της ζωής "ξαναβρίσκοντας" τον δικό της Δημήτρη."